Yenişafak’tan Aydın Ünal’ın köşe yazısında değerli mevzulara dikkat çekerek şunları kaleme aldı;
ABD 1970’lerin sonunda Türkiye’de 2 oluşumun önünü açtı, palazlanmasını, büyümesini sağladı: PKK ve FETÖ.
1980 öncesinde Abdullah Öcalan’ın istihbaratla alakaları, gözaltına alınıp bırakılması, o baskı periyodunda elini kolunu sallayarak örgütlenebilmesi PKK tarihinde daima karanlık nokta olmuştur. Öcalan, 12 Eylül darbesini Kenan Evren’den bile evvel haber aldı, Suriye’ye kaçtı. 80 sonrası PKK, kendi içindeki infazların yanında bütün Kürt sol hareketleri ortadan kaldırdı, yalnızca Kürt solunun değil, Türkiye solunun adeta tek örgütü haline geldi. 1991’deki 1. Körfez Savaşı, PKK’nın daha da güçlenmesini sağladı, PKK bu süreçte ABD’den lojistik takviyesi de aldı. PKK, Türkiye, İran, Irak, Suriye dörtgeninde ABD çıkarları doğrultusunda her türlü kirli işin taşeronu, birebir vakitte uyuşturucu trafiğini denetim eden bir örgüt oldu.
PKK, Türkiye-ABD münasebetlerinde büyük sorun olmaya başlayınca nihayet ABD Öcalan’ı gözden çıkarmış, kendi elleriyle Türkiye’ye teslim etmiş, lakin örgütün çökmesini de engellemiştir. ABD’nin 2015’te güya IŞİD’le savaşmak için kurduğu SDG isimli oluşumun PKK’nın uzantısı olduğunu şahsen ABD’liler kendileri de itiraf ettiler. ABD şu anda Türkiye’nin ve tüm dünyanın gözü önünde PKK terör örgütünün uzantısına eğitim veriyor, silah ve lojistik sağlıyor.
FETÖ’nün kıssası de benzeri. Elebaşı Fetullah Gülen’in hayatında da 70 öncesinde flu alanlar var. Sıradan bir vaiz olmasına karşın karanlık irtibatlara sahip. 12 Eylül’ü o da evvelce haber alıyor. Sızıntı Dergisi’nde darbe öncesinde hasretler, darbe sonrasında güzellemeler lisana getiriliyor. 12 Eylül’ün arananlar listesinde olmasına karşın Fetullah Gülen’e asla dokunulmuyor. Birkaç kere “yanlışlıkla” gözaltına alındığında ise binbir özürle özgür bırakılıyor. 12 Eylül’ün dindarlara ağır baskıları devam ederken, Fetullah’ın müritleri daha 80’lerin başında soruları çalıp askeri okullara sızabiliyorlar. Fetullah Gülen 28 Şubat’ı da gönülden destekliyor. ABD, 28 Şubat sonrası casusunu merkeze çekiyor. Dünyanın birçok ülkesinde okullar açmasını, Amerikan muhibbi gençler yetiştirmesini sağlıyor. Her ülkede okullar ABD himayesinde ayakta kalıyor. Bu okullarda yetişenler ülkelerinde değerli makamlara sızıyorlar.
15 Temmuz sırasında birtakım Amerikalı yetkililerin darbeye dayanak verdiklerini, darbe başarısız olunca ABD’nin Fetullah’ı göstermelik olsa bile sorgulamadığını hatırlatalım.
Erdoğan’ın 2009’daki “One Minute” çıkışı ve akabinde Filistin direnişine daha güçlü takviye vermesi ABD’yi rahatsız etti. Hakan Fidan’ın MİT Lideri yapılması ise ABD açısından bardağı taşıran son damla idi. Bu ortada Erdoğan PKK’ya karşı kararlı bir gayret veriyordu. Asker ve polisin içine sızmış FETÖ militanları, kardeşleri olan PKK’ya karşı son derece müsamahakâr davransa da, Erdoğan PKK’yı bitirmek, Kürt sıkıntısını çözmek konusunda kararlı adımlar atıyordu.
ABD’nin, yıllarını verdiği 2 örgütü gözden çıkarmaya elbette isteği olmayacaktı. Erdoğan iktidardan indirilmeliydi. Ancak nasıl? Ana muhalefet partisi CHP, Deniz Baykal idaresinde iktidara alternatif olamıyordu. O halde değişim CHP’den başlamalıydı. Kaset skandalıyla Baykal gitti, Kılıçdaroğlu CHP’nin başına getirildi. Evvel Seyahat, akabinde 17-25 Aralık müdahaleleriyle Türkiye istikrarsızlaştırılmak istendi. Başaramadılar. 2014’teki iki seçim Erdoğan’ın zaferiyle sonuçlanınca ve birebir vakitte Erdoğan FETÖ’ye karşı tasfiye harekâtını da başlatınca, 15 Temmuz darbe teşebbüsü yapıldı. O da başarısız oldu.
15 Temmuz sonrası FETÖ adeta jiletle kazınır üzere kazındı. FETÖ’nün güvenlik teşkilatlarından temizlenmesiyle birlikte PKK bitme noktasına geldi. Şu bir gerçek ki, ABD YPG’yi korumasa ve Fetullah ABD’de elde tutulmasa, PKK da, FETÖ de tarih olacaklardı.
Özetle anlattığım bu tasarım, komplo teorisi kurmak için uydurulmuş muhayyel kesimlerden oluşmuyor. Bunlar gerçekler.
ABD Lideri Joe Biden’ın, New York Times’a verdiği bir röportajda, “Türkiye’de muhalif önderleri desteklediğimizi açıkça göstermemiz lazım. Erdoğan bedel ödemeli. Muhalif önderlerden daha çok randıman almalı ve onları güçlendirmeliyiz” kelamları bile, yaşananların kurgu ya da komplo teorisi değil, ABD üretimi bir tasarım, bir plan olduğunu göstermeye yetmez mi?
7’li masanın esasen 3 ayağı var: FETÖ, PKK ve Kılıçdaroğlu. Öbürleri teferruat.
Ekrem İmamoğlu, Mansur Yavaş ya da bir diğer bir isim değil de ısrarla Kemal Kılıçdaroğlu’nun aday yapılması tesadüf olabilir mi?
Meral Akşener’in masadan kalkıp, zehir zemberek kelamlar söyleyip sonra masaya dön(dürül)mesi sahiden uzlaşma sonucunda mi oldu?
Kandil’den her gün “umut dolu” açıklamalar yapılması, HDP adaylarının Demirtaş’ı, hatta Öcalan’ı çıkaracaklarını sevinçle söylemeleri öylesine hadiseler mi?
PKK ve sempatizanları için adeta kutsal bir yer olan, PKK’nın kurulduğu Diyarbakır’ın Fis Köyü’nde, bir CHP milletvekilinin “Bahar gelecek” görüntüleri yayınlaması sıradan bir olay mı? Ali Babacan’ın YPG’den bahsederken “terör örgütü” diyememesi lisan sürçmesi mi?
Kaçak FETÖ’cülerin ülkeye dönmek için bavul hazırlığı içinde olmalarına ne demeli?
7’li masadan şu ana kadar, PKK ve FETÖ sözlerini duydunuz mu? “Terör” üzere genel geçer bir sözle süreci geçiştirdiklerini fark etmediniz mi?
Örnekleri çoğaltmak mümkün.
ABD, Türkiye’de yapılacak seçime bütün gövdesiyle müdahil olmuş durumda. Elbette ülkeye direkt askerleriyle girecek değil. Bugünler için hazırladığı casuslarıyla, adamlarıyla, örgütleriyle alanda.
Kendini Türkiye’den çok ABD’ye, bu aziz milletten çok Batı’ya ilişkin hissedenlerin bu apaçık tasarım karşısında sinsice susmaları çok doğal. Türkiye bu zımnî ihanetlere 150 yıldır şahit oluyor. Ya vatanını, milletini sevenler, milliyetçi olduğunu söyleyenler bütün bu olup bitene ne diyor, bu dizaynın içinde ne arıyorlar? AK Parti sofrasından karınları doyunca kalkıp giden, artık de bir leş sofrasında itilip kakılanlar bu tasarımı ve ne için kullanıldıklarını görmüyorlar mı?
Kimse kusura bakmasın, kimse de küçük mazeretlere sığınıp vicdanını rahatlatmaya çalışmasın: 14 Mayıs seçimlerinde Kılıçdaroğlu’na verilen her oy, ABD’nin Türkiye’ye dolaylı müdahale planına verilen takviyedir. Kılıçdaroğlu’na verilen her oy, PKK’ya mühimmat, FETÖ’ye umuttur.
Es kaza iktidara gelse, Kılıçdaroğlu’nun ülkeye ödeteceği bedelin vebali, ona oy verenlerdedir. Demokrasi ve sandığın, vicdanı olanlar için bu türlü de vicdani bir sonucu vardır.
patronlardunyasi.com
